พระศิวะ
ชาวฮินดูที่นับถือนิกายไศวะ
จะเคารพ บูชาพระศิวะ มหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ในจักรวาลและหนึ่งในสาม
ตรีมูรติ มหาเทพสูงสุดของศาสนาพราหมณ์-ฮินดู (พระพรหม พระนารายณ์ พระศิวะ) เอกลักษณ์ของพระศิวะ คือ มีดวงพระเนตรที่สามอยู่ตรงนลาฏ เรียกว่า ตรีเนตร มีสร้อยประคำรูปหัวกะโหลกและงูคล้องพระศอ ทรงพระโคเผือกนนทิเป็นพาหนะ ทรงอาภรณ์ด้วยหนังเสือ มีอาวุธคู่กาย ได้แก่ คฑา
ตรีศูล (สามง่าม) และธนูอัชกาวะ พระหัตถ์ทรงถือกลองและตรีศูล สัญลักษณ์ที่เป็นตัวแทนพระศิวะ ได้แก่ ศิวลึงค์ ผงวิภูติหรือพระธาตุ และผลรุทระษา
 |
| ที่มา : http://www.siamganesh.com/all_gods/shiva/shiva_open-site_org.jpg |
พระศิวะทรงประทับอยู่ที่ยอดเขาไกรลาส
มีพระชายาสองพระองค์ คือ พระแม่อุมาเทวีแห่งสรวงสวรรค์
และพระแม่คงคาเทวีแห่งสายน้ำ มีพระโอรสสองพระองค์กับพระแม่อุมาเทวี คือ
พระขันธกุมาร (การติเกยะ) และพระพิฆเนศวร
และมีพระธิดาอีกพระองค์กับพระแม่คงคา คือ พระนางมาริษาหรือมนสาเทวี
ทรงเป็นเทพีแห่งงูที่มีความงดงาม (ซึ่งคนส่วนใหญ่ไม่รู้มาก่อน)
 |
ที่มา : https://i.ytimg.com/vi/bmsp0RqZ_GI/maxresdefault.jpg
|
การอวตารของพระศิวะนั้น เพื่อต้องการช่วยเหลือเทวโลก มนุษย์โลก บาดาลโลกและอบายภูมิโลก พระองค์ทรงแบ่งภาคออกเป็นหลายภาค เช่น หนุมาน ทุรวาสา วรุณ โคนนทิ เป็นต้น บ้างก็ว่ากันว่าพระองค์ คือ พระอัคคี พระอาทิตย์และพระอินทร์ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นองค์เดียวกัน แต่ต่างกันแค่บทบาทเท่านั้น
นอกจากนี้พระศิวะยังมีพระนามมากถึงหนึ่งพันพระนาม แต่พระนามที่สำคัญในสิบพระนามแรก ได้แก่
- พระอิศวร (ผู้เป็นใหญ่)
- พระมหาเทวะ (มหาเทพผู้ที่มีความยิ่งใหญ่และเป็นใหญ่เหนือเทพอื่นใด)
- พระจันทรเศขร (ผู้ที่มีรูปพระจันทร์เสี้ยวหรือปิ่นปักผมเป็นพระจันทร์ประดับที่มวยผม)
- พระหริหระ (ผู้นำไป)
- พระภวะ (ทรงเป็นหรือเกิดเอง)
- พระสยมภูหรือสวยมภู (กำเนิดขึ้นเอง)
- พระปรเมศวร์หรือมเหศวร (พระผู้ที่เป็นใหญ่ที่สุด)
- พระศาทศิวะ (พระศิวะผู้มีภารกิจอันยิ่งใหญ่)
- พระอโฆระ (เทพผู้มีความน่าเกรงขาม)
- พระอุคระวิศวนาถ (เทพผู้เป็นที่พึ่งแห่งโลก) เป็นต้น
 |
| ที่มา : http://www.siamganesh.com/all_gods/shiva/shiva_photobucket04.gif |
พระศิวะเป็นเทพที่มีบทบาทในการทำลายล้างสิ่งชั่วร้าย และชำระล้างระบบเก่าๆ ที่ไม่เหมาะสมให้เกิดความสมดุล พระองค์จะประทานพรให้วิเศษให้แก่ผู้ที่หมั่นทำความดี และยึดมั่นในศีลธรรม นอกจากนี้พระศิวะยังเป็นเทพแห่งคีตา คือ เป็นเทพเจ้าแห่งการดนตรี การร่ายรำ และระบำฟ้อน ซึ่งการฟ้อนรำในแต่ละครั้งนั้น หากพระศิวะทรงฟ้อนรำด้วยจังหวะที่พอดี ไม่เร็วไม่ช้าจนเกินไป ก็จะเกิดความร่มเย็นของโลกและจักรวาล แต่หากจังหวะร้อนแรงด้วยความพิโรธ ก็จะเกิดภัยพิบัตินานาประการ
อ้างอิง
ทวีศักดิ์ กาญจนสุวรรณ. (2551). ปริศนา แลมนตรา ตามรอยสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอารยธรรมเขมร. นนทบุรี:
หจก. ไทยเจริญการพิมพ์.
Adminongtep
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น